The Matrix Revolutions


Hooggespannen verwachtingen had ik natuurlijk al lang niet meer voor dit derde deel van The Matrix. The Matrix had twee betere vervolgen verdiend. Of, was het maar bij die eerste film gebleven, dan hadden we er fijn over kunnen dromen hoe het verder zou gaan. Maar nieuwsgierig als wij zijn trokken we naar Pathé de Munt, alwaar we in een crappy klein zaaltje (13!) dit megalomane misbaksel mochten aanschouwen. En als er wat te genieten viel werd dat meteen teniet gedaan door de illegaal laat binnengekomen marokkaantjes die niet stil wilden worden. De film? Revolutions bevat een paar oogverdovende scenes die filmgeschiedenis hadden kunnen worden. De monsterlijke machines (meesterlijk ontworpen door striptekenaar Geoff Darrow) zijn echt fantastisch gedaan. Waar het echt mis gaat is in de dialogen. Waar je me in deel 1 nog kon inpakken met de semi-filosofische prietpraat, hebben ze nu blijkbaar minimaal tijd besteed aan de teksten die uit de monden rollen. Het is gewoon niet te pruimen en totaal ongeloofwaardig. Nog ongeloofwaardiger zijn zo ongeveer alle grote plotwendingen die erin zitten. Ik verklap niets maar stel de vraag: waarom zit een EMP alleen aan boord van de schepen? En zo blijf je na afloop met nog 100 vragen achter die de moeite van het beantwoorden niet waard zijn. En weet iemand de echte naam van Morpeus? (Niobe wel). *½