NFTVA lichting 2003

De laatste keer dat ik naar de eindexamenfilmpjes van de NFTVA ben gaan kijken is alweer een behoorlijke tijd geleden. Maar de bagger die ik destijds heb mogen aanschouwen, zorgde ervoor dat ik op mijn hoede was. Wat een wereld van verschil was het deze keer. Continuïteit die klopte, dialogen die verstaanbaar waren, mooie camerabewegingen... Help! Ze krijgen tegenwoordig echt les! Nou mag ik niet te hoog van de toren blazen, want ik heb maar 1 blokje kunnen aanschouwen. Daarna was ik dood-en-doodmoe en kon ik niet nog een keer. Los van de technische vooruitgang was het met de scripts erbarmelijk gesteld. Ik zat in blokje D, het blokje van de Dood denk ik. Wat een depressieve verhalen die op kinderlijke manier verteld worden. En zelfs hier en daar wat totaal misplaatste pretenties. De filmpjes duren slechts 25 minuten maar beginnen stuk voor stuk alsof we met een speelfilm te maken hebben. Titels als Egofixe doen mij toch lichtelijk over de nek gaan. Een psycholoog die zijn patiente vermoord omdat een seriemoordenaar hem daartoe uitdaagt met de zin 'pas als je gemoord hebt weet je wat het is om mens te zijn' (Schemer). Toe nou. Alsjeblieft. Ga dan X-files maken of Twilight Zone. Het filmpje Vandaag was daar dan ook het meest in geslaagd. Redelijk creepy, ga zo door zou ik zeggen. Alleen jongens...iets meer humor alsjeblieft de volgende keer.