The Ladykillers



Joel en Ethan Coen stonden aan de wieg van mijn onverzadigbare filmhonger. Zij voedden mij met films zo anders, zo prachtig, dat ik sindsdien altijd op zoek ben naar iets wat hun originaliteit kan benaderen. Meestal begreep ik de films geeneens de eerste keer en kwam ik er pas na vele keren kijken achter wat me allemaal voorgeschoteld werd. Van de heruitgevonden film noir (Blood Simple) tot de nergens op lijkende comedy (Raising Arizona) tot de vreemde intriges van gangsters (Millers Crossing). Maar de laatste twee films van de broers stellen me enigszins teleur (Intolerable Cruelty en The Ladykillers). Ok, Tom Hanks heeft een schitterende rol als de glijerige Southerner en zijn monologen zijn stuk voor stuk om in te lijsten. Dat was ook al het geval bij de dialogen van George Clooney en Catherine Zeta Jones. Waarom het dan zo tegenvalt? Gedeeltelijk vanwege een gemis aan visuele flair die ik van ze gewend ben. Maar ook omdat het zo ont-zet-tend Amerikaans is. Hun hang naar het verbeelden van Amerikaanse cultuur zit in al hun films, maar bereikt hier een zwaartepunt dat ik nu als dieptepunt bestempel. Misschien wel omdat ik een Europeaan ben? Waardering The Ladykillers: **½ van ****.

Closer




Nou ben ik van de stelling: film is film en toneel is toneel. Op het toneel moeten de acteurs non-stop praten, want verder is er toch niets te zien. En als we dan een film van ?het toneelstuk? gaan maken, is dat vaak een saaie bedoening. Praten, praten, praten. Daar is het celluloid niet voor uitgevonden! Maar bij Closer ben ik teruggekomen van deze stelling.

Drie redenen om naar Closer te gaan:
1. Clive Owen. Deze James Bond to be speelt de sterren van de hemel als een grove boerse dermatoloog.
2. Natalie Portman. Deze princess Amidala is zelfs in een stringetje nog overtuigend als lief onschuldig meisje? of? Geweldig spel, oscarwaardig.
3. Het verhaal. De volwassen ingewikkelde relatietouwtrekkerij wordt in ijzersterke teksten vervat en geloofwaardig neergezet door de acteurs.

Minpuntjes? Julia Roberts wordt weggevaagd door de acteerprestaties van de anderen. En het is geen film, in de zin van film. Maar daar kom ik nog wel ?s op terug. Zien dus! Waardering:***