Love bites (Les morsures de l'aube)

Deze film lag maandenlang onaangeroerd op mijn schouw. De hoes, de hoestekst en de titel gaven mij niet het gevoel dat ik deze dvd wilde kijken. Over hoesteksten: ik lees ze zelden. Meestal heb ik al opgevangen waar de film over gaat en anders check ik 'm eerst op imdb. Hoesteksten zitten er altijd naast. Of ze zijn veels te overdreven of ze verklappen teveel. Deze hoestekst sloeg volgens mij op een andere film. Mijn hoestekst zou als volgt luiden:

Niemand houdt zoveel van het nachtleven als Antoine. Tijdens een van zijn zoektochten naar gratis champagne krijgt hij de opdracht om Jordan, de geheimzinnige koning van het nachtleven, te vinden. Dit leidt al snel tot een amoureuze ontmoeting met de mysterieuze Violaine (Asia Argento) en een reeks gebeurtenissen die Antoine nooit had kunnen voorzien.

Nou, ik moet zeggen dat ik hier ook niet helemaal warm van word. Hoesteksten, ik zal mij er nog eens over buigen in de toekomst. Mijn commentaar is dat dit een fris Frans werkje is, zeer grappig en niet te ingewikkeld. Fijne cameraman en leuke acteurs. Deze film mag je best eens meenemen uit de videotheek. *** van de 4

Film van de dag: Boogie Nights(22.25 Net5)

Boogie Nights hoort thuis in het rijtje 'films die je gezien moet hebben'. Niet omdat het nou een hoogstaand meesterwerk is, maar wel omdat hij van Paul T Anderson is, de regisseur van het meesterwerk Magnolia. Boogie Nights bruist van sexplezier, schetst prachtig de geschiedenis van de sexfilm (of: hoe video de porno deed hoogvieren) en heeft een aantal fantastische acteurs als Marky Mark Wahlberg, Burt Reynolds, Heater Graham (!) en die geweldige sukkel uit Fargo: William H. Macy. Het enige storende vind ik dat de wereld van plezier op een gegeven moment omslaat in geweldadige excessen, waarvan ik tot op de dag van vandaag het nut binnen de film niet begrepen heb. Maar he, laat dat je filmplezier niet verstoren en geniet van Boogie Nights. ***

NFTVA lichting 2003

De laatste keer dat ik naar de eindexamenfilmpjes van de NFTVA ben gaan kijken is alweer een behoorlijke tijd geleden. Maar de bagger die ik destijds heb mogen aanschouwen, zorgde ervoor dat ik op mijn hoede was. Wat een wereld van verschil was het deze keer. Continuïteit die klopte, dialogen die verstaanbaar waren, mooie camerabewegingen... Help! Ze krijgen tegenwoordig echt les! Nou mag ik niet te hoog van de toren blazen, want ik heb maar 1 blokje kunnen aanschouwen. Daarna was ik dood-en-doodmoe en kon ik niet nog een keer. Los van de technische vooruitgang was het met de scripts erbarmelijk gesteld. Ik zat in blokje D, het blokje van de Dood denk ik. Wat een depressieve verhalen die op kinderlijke manier verteld worden. En zelfs hier en daar wat totaal misplaatste pretenties. De filmpjes duren slechts 25 minuten maar beginnen stuk voor stuk alsof we met een speelfilm te maken hebben. Titels als Egofixe doen mij toch lichtelijk over de nek gaan. Een psycholoog die zijn patiente vermoord omdat een seriemoordenaar hem daartoe uitdaagt met de zin 'pas als je gemoord hebt weet je wat het is om mens te zijn' (Schemer). Toe nou. Alsjeblieft. Ga dan X-files maken of Twilight Zone. Het filmpje Vandaag was daar dan ook het meest in geslaagd. Redelijk creepy, ga zo door zou ik zeggen. Alleen jongens...iets meer humor alsjeblieft de volgende keer.

Below

De trailer van deze film verraadde al snel wat ik kon verwachten: WOII, een duikboot, vreemde gebeurtenissen die tot noodlottige toestanden leiden. Een laag budget maakt dat alle duikbootscenes uit de computer komen, wat je als getrainde kijker echt wel doorziet. Maar dat mag de pret niet drukken, ze hebben er hun best op gedaan en er valt best mee te leven. Edoch, de beroemde namen die aan deze film verbonden zijn doen het verwachtingsniveau enorm stijgen: David Twohy regisseert (die zo fijn debuteerde met Pitch Black), Darren Aronovsky produceert en schrijft (de heldhaftige regisseur van het indrukwekkende Requiem voor a dream en het zwarte ontregelende filmpje PI). Waar ging het mis? Ik weet het niet, na Das Boot moet je duikboten links laten liggen. De goeie vormgeving, een behoorlijke spanningsboog en het oog voor WOII details helpen ons niet bij de ontdekking van waar-het-nou-allemaal-door-gekomen-is. Er zit wel een interessant stukje filmgeschiedenis in dit videowerkje: voor het eerst komen de karakters zelf op het idee "wat als wij nou eigenlijk allang dood zijn?" alsof wij als publiek net The Others en The Sixth Sense hebben gezien (wat natuurlijk zo is). Zonder die films had zo'n idee nooit op die manier uitgewerkt kunnen worden. En wat is dan helemaal verbazingwekkend? De enige vrouw in de film wordt gespeeld door de kil aantrekkelijke Olivia Williams uit...jawel, The Sixth Sense. **

Hable con ella

De Spaanse cinema levert regelmatig interessante arthouse werkjes af, die vaak een behoorlijk literaire indruk maken. Vroeger moest ik niets hebben van dat soort films, maar sinds Abre los ojos en Los sin nombre ben ik is wat verder gaan kijken en heb ik al aardig wat keren kunnen genieten. Hable con ella is helaas geen uitschieter, wat je met alle oscarcommotie toch wel zou verwachten. Tuurlijk, de muziek en beelden slepen je af en toe mee naar nostalgische plekken, maar het verhaal is te dun om die sfeer door te kunnen drukken (kunt u mij nog volgen?). Dus plusjes voor het acteren, de muziek en de beauty van een comateuze hoofdrolspeelster, min voor het verhaaltje, de plotwendingen en de soms wat erg dik aangezette symboliek (pretentieus!). En toch... heb ik me vermaakt en krijgt de film ***.

Spider

In het Parool verschijnt altijd op zaterdag de Moviecenter top 10 met meest gehuurde video's. Nou kan ik nog wel een boekje schrijven over dat Moviecenter, die van mijn meest tot minst favoriete videotheek is gedegradeerd, maar dat komt later wel. En zowaar stond daar de film Spider van David Cronenberg in, die ik graag wilde zien. Hij heeft niet in de bioscopen gedraaid en als je de film ziet begrijp je ook wel waarom: hij is oer-en-oer traag. Cronenberg levert wisselende producten af, hij maakte mij al vroeg fan met het fantastische Scanners en het nog veel betere Videodrome. Even dacht ik intellectueel te zijn, toen ik de film Dead Ringers als favoriet in m'n top 10 had staan. Bij Crash was mijn adoratie opeens verdwenen, wat een selfindulgent intulectual crap. Maar bij Existenz was ik weer helemaal blij. Kortom, het gaat op en neer met mijn filmplezier bij meneer Cronenberg. Toch kijk ik al zijn films, want het mag gezegd worden, de man heeft fantasie. Spider is een klein verhaaltje, bevat een paar overduidelijke Lynch-motieven (persoonsverwisselingen) en wordt briljant door Ralph Fiennes neergezet. Hoewel... waarom vinden we acteurs die een mentale handicap verbeelden altijd meteen zo briljant? (Rain man, What's eating Gilbert Grape, Awakenings, Being There, etc.) **.

Final Fantasy

Gisteren voor den tweede maal Final Fantasy gezien, ditmaal op DVD. Deze film wankelt. Als epische eerste echte computeranimatiespacerealistischfilm is ie zeker geslaagd. Er is bij het schrijven van het script veel nagedacht over: "wat is groter dan groot?". Omdat je nu toch niets hoeft te bouwen, mag alles gigantisch zijn. Gigantische geesten, gigantische ruimteschepen, gigantische tentakels die uit de aarde wurmen. Ik heb ervan genoten. Ok, de mensen blijven stokpoppetjes en het acteren raakt daardoor soms kant nog wal. En ook het van Aliens gejatte middenstuk is bijna saai, na al die fantastische beelden die je kreeg voorgeschoteld. Ik vind de hoeveelheid fantasie die in deze film zit zeker de titel eer aandoen. Vandaar *** voor deze pionier op animatiegebied. Ben wel benieuwd wat er nu dan gaat komen...

Waking up in Reno


Omdat we niet altijd onszelf kunnen vermaken met intelligente werkjes, waagde ik mij aan Waking up in Reno. Met een uitstekende cast die domme rednecks verbeelden was het dan ook prima te doen. Charlize Theron is altijd smakelijk en Billy Bob is geen aardige man maar wel verdomd goed acteur. Vreemd was Patrick Swayze die een jonge vader moest verbeelden en het lukte nog ook! Verder is deze film flauw, voorspelbaar en o zo gewoon... behalve dat de cast zo goed is dat ze er toch wat van kunnen maken. En er zitten een aantal zeer scherpe dialogen in die de moeite van een avondje op de bank hangen waard zijn. Kortom, het heeft weinig om 't lijf, maar je kan je er ook geen buil aan vallen. **

Het leven kan ook een film zijn

Gisteravond werd vriendin N gebeld door F uit New York. Haar zusje, die bij De Jaren werkt, was net inelkaar geslagen door haar islamitische ex-vriendje. Ze kon haar niet meer bereiken, of we bij haar thuis wilden checken of alles nog in orde was. Tien minuten lopen verderop was haar huis. Dus wij op een drafje kijken of er iemand thuis was. Nee, niemand. Of er een lijk op de grond lag... nee, gelukkig ook niet. Plots komt een vrouw op krukken aangestrompeld. Het is haar moeder. 'Mijn god, ook jij?', schoot er door me heen. Nee, ze was net geopereerd. Maar ze waren bang dat ik de ex-vriend was, op zoek naar nog meer wraak. Ik ken het, als je net aangerand bent lijkt iedereen opeens een crimineel. Maar wat bizar. Zusje maakt het uit met islamitisch vriendje en de jongen verandert van keurig brave hogeschool leerling in een nare zieke kickboxer die zusje zodanig mept dat er niet meteen zichtbare sporen zijn. Gatvr. Al m'n onderdrukte vooroordelen steken meteen weer de kop op. Gelukkig staan er videocamera's in De Jaren. Die hebben haarfijn opgenomen hoe hij haar mishandelt. De man is op staande voet ontslagen. Maar veilig zal zusje zich nog niet voelen.
We konden elkaar gerust stellen en hebben nog even op straat staan praten over het gebeurde. We gingen ieder ons weegs en konden F in New York gerust stellen.

Een goeie log heeft elke dag nieuwe teksten! Mmm, dat wordt nog even wennen. Vandaag heb ik voor u The Animatrix, een verzameling van 9 animatiefilms op DVD, vers besteld op play.com (echt goedkoop!). De animaties zijn lekker gevarieerd qua stijlen, en er zitten een paar verrassingen tussen. Grote maar is het hoge depressiegehalte van de filmpjes. Na compleet weggevaagd te zijn door Spirited Away (een must see geloof me maar) had ik echt weer zin in animatieplezier. Maar 'plezier' was geen voorwaarde voor deze korte anime's. Het hoge realisme a la 'Final Fantasy' in de eerste film 'the last flight of Osiris' verveelt snel, maar de rest is fijn getekend zoals we dat gewend zijn. Vooral het laatste filmpje heeft indruk op me gemaakt. De extra's bevatten wel wat essentiele achtergrondinformatie, maar zit ook vol met borstklopperige amerikaantjes waar je kostmisselijk van wordt. Al met al... een aanrader voor wie na Matrix Reloaded toch nog zin heeft in meer...

**/half out of ****

Goh, een maandje later lijkt het alweer. Hier volgt mijn eerste recensie: l'auberge espagnol. Deze Europese mix over een Franse student die naar Barcelona afreist wankelt tussen een coming of age-film en een komedie over het ware leven. De film draaide voor een korte periode in de bioscopen en is nu net in de videotheken te vinden. Belangrijkste reden om 'm mee te nemen was dat Audrey Tatou (Amelie) een rolletje had. Hij is wel te doen, maar alle personages inclusief de hoofdpersoon zijn ronduit vervelend. Toch is het gevoel van vrijheid, lekker studeren in barcelona en geen reet uitvoeren, goed verbeeld. Ik raad 'm aan voor de liefhebber van de Franse Film en anders mag je 'm gewoon laten liggen. ** out of ****.

<$BlogItemAuthorEmail$>