When Harry met Sally

Hij was weer op tv afgelopen week. Ik heel even kijken en meteen weer de hele film tot het einde uitgekeken. En elke keer schaam ik me een beetje: waarom blijf ik deze, op het eerste gezicht vrij doorsnee, romantische komedie zo leuk vinden? Ik hou toch van SF, horror en actie? Of anders nog een afwijkende cult cq franse/spaanse productie. Maar hier zijn het twee neuroten die van irritatie tot vriendschap komen en van vriendschap tot liefde. Is het Billy Christal die eens een wat normaler persoon speelt waardoor ie al gek genoeg is? Is het Meg Ryan die zo ontzettend onschuldig rond kan kijken? Zijn het de problemen van singles zoals ik ze zelf herken? Het is niet perse de restaurant-klaarkom-scene, het happy end of de invulling van de bijrollen. Wacht, misschien zijn het die tussenstukjes. Nee, dat ook niet. Het is gewoon een film die klopt. Van begin tot eind. Die mij nooit verveeld. Ik vrees dat het 'iets persoonlijks' is. Bah! Wat zeiden ze ook alweer over goede smaak? Juist. ****

FFTV: Daredevil

Niks mis met een superheldenfilm. Hebben we Hulk en T3 net gehad, dan kan een dvdtje met Daredevil er nog wel vanaf. Alhoewel de misselijkmakende Ben Affleck een hoofdrol heeft. Nee, superhelden, we like. Geloof me, ik heb er hard over moeten nadenken: 'welke film heb ik gister ook alweer gezien?'. Zo'n film is het ja, die je meteen weer vergeet. Maar wat ik met nog herinner zijn triestige gevechten (ja we hebben martial arts ontdekt en ook gewone acteurs kunnen met weinig training net doen alsof ze kunnen vechten...NOT!) slechte computereffecten (ja we kunnen mensen in de computer namaken en dan is het niet van echt te onderscheiden...NOT!) en Duncan Clarke als Kingpin (ja dat is de meest enge man die er bestaat...NOT!). En wat is die Ben Affleck slecht zeg. Nee echt. Enige coole figuur is Bullseye, omdat ie zo irritant en anti-Daredevil is. Kortom, je mist niets als je 'm laat liggen. *½

Catch me if you can

Ik had het al eerder over mr. Steven en zijn voorliefde voor het buitenaardse en bovenwereldlijke. Met deze film stapt de man even uit dat patroon en maakt hij een vrolijke film die rustig voorbij kabbelt als een beekje in de bergen. Dus als u met dit grijze weer de zomer weer even in huis wilt halen huur 'm dan vandaag. ***

Miller's Crossing

Met veel lawaai wordt op mijn e-mail aangekondigd dat Miller's Crossing eindelijk op DVD uit is. Dat was ie allang volgens mij, maar ze zullen wel de Nederlandse versie met extra extra's bedoelen. Maar goed, Miller's Crossing is de derde film van de gebroeders Coen, die volgens de geruchten het script als tussendoortje schreven tijdens het uitwerken van Barton Fink. En wat mij betreft overstijgt deze film Barton Fink... het script en de sfeer die wordt neergezet van jaren dertig Amerika is schitterend. Gabriel Byrne speelt ietwat stijf en leeg, een probleem dat de Coens tot en met Fargo met al hun acteurs hebben. Ze richten zich vaak zo veel op stijl en verhaal dat het acteren er soms een beetje bij inschiet. Als ze karikaturen neerzetten (Raising Arizona) valt dat niet zo op, maar in een wat realistischer setting als bij Miller's Crossing wel. Maar als we dat terzijde schuiven kunnen we genieten van een echte thriller, de coole held die tegen wil en dank in een bizar complot verwikkeld raakt met alle gevolgen van dien. Onvergetelijk moment: Jon Polito als maffiabaas die zijn zoontje afblaft. ****

HULK

We gaan een strip verfilmen. Vergeet de tv-serie. Dat is het uitgangspunt geweest toen Ang Lee (Crouching Tiger, Hidden Dragon) aan de Hulk begon. Maar niet de strip zoals iedereen 'm kent. We geven het verhaal nog wat nieuwe invalshoeken. En het resultaat is schitterend. Zo'n film heb ik nog niet eerder gezien. De film is ook een beetje, tsja ik kan het niet anders zeggen, vreemd. Ang Lee gebruikt ongebruikelijke tempowisselingen en misschien nog ongebruikelijker shots. Soms staat de camera veel verder weg dan je gewend bent en op andere momenten weer belachelijk dichtbij. Het zijn allemaal typische strip-shots, instellingen die maar al te vaak in comics gebruikt worden, maar zelden in de film. Kleine kanttekening: Nick Nolte is niet de meest geschikte persoon om de gestoorde vader te spelen en ***SPOILER*** het einde kon veel en veel beter. Vreemd is het ook dat iedereen weet wie de Hulk is, een secret identity komt (in tegenstelling met alle andere superheldenfilms) niet van pas. Maar Eric Bana (hoe kan die man ooit een standup comedian geweest zijn?) doet het met verve en is een ware David Banner. ***

He loves me. He loves me not

À la folie... pas du tout is de originele titel van deze Franse film die de bioscooprelease in Nederland niet gehaald heeft. Wat deze film bijzonder maakt is dat we Audrey Tatou (Amelie) eindelijk weer terugzien. Ze wijkt hier voorzichtig af van het Amelie-meisje en speelt een verliefde schilderes die haar lover, een arts, van zijn zwangere vrouw af wil krijgen. Wat een nare vrouw, wat een nare man, denken wij meteen. En die nare mensen moeten wij een hele film lang aanschouwen. Dan komt er een plotwending, de dingen gaan er anders voorstaan en krijgen een nieuw perspectief voorgeschoteld. En dan is de film afgelopen en hebben we ons wel vermaakt. Een klein, zomers relatiedramaatje. Alleen als je Audrey wil volgen nog interessant genoeg om te kijken. **

Ballistic. Ecks versus Sever

Wat een titel zult u denken. Nou, dat dacht ik ook. "Combines the action of xXx and James Bond", luidt de quote van een of ander tijdschrift. Lucy Liu (yummie!) en Antonia Banderas (Bweurk!) in de hoofdrollen. De blauw-zwarte hoes, het strakke pakje van Lucy, de grote geweren die ze vasthouden... dat alles verleidt mij om de DVD te omklemmen en naar de counter te verplaatsen. De film duurt 1 uur en 20 minuten, maar het leek 3 uur te duren. Wat een prutfilm. Meestal kan ik een slechte actiefilm prima verdragen, maar dit...dit is afgrijselijk. De actie is ultraslecht geregisseerd, de ene keer duurt het een minuut voordat een afgevuurde kogel inslaat, de andere keer is alles al ontploft voordat de handgranaat geworpen is. Het verhaal lijkt op de scenario's die je vroeger met een middagje lego spelen makkelijk kon overtreffen. En waar die namen vandaan komen... Ecks? Sever? De hele film doen ze alsof het doodnormale namen zijn. En om het nog extra 'ingewikkeld' te maken hebben de slechterik en de ex van Ecks beide twee namen in de film. ?. Deze film verdient het om ontzettend in de fik gestoken te worden, wat een prut. 0, nada, niks, zero, bomb.

Tape

Een film met drie acteurs die is opgenomen met een dv-camera in een motelkamer is nou niet echt het lokkertje waarmee je mij de bioscoop in krijgt. Toch werd ik nieuwsgierig, de film kreeg goeie recensies en draaide langer dan twee weken. En het was een goeie film, de camera wordt niet al te hard rondgeschud (van Festen werd ik daardoor echt kotsmisselijk) en de acteerprestaties (Robert Sean Leonard, Ethan Hawke, Uma Thurman) zijn fenomenaal. De film is strak snel leuk grappig en origineel. Zet u schrap voor het verblijf in een piepklein viezig motelkamertje en geniet! ***

Joe Dirt

We blijven het spoor van Adam Sandler nog maar even volgen en nemen Joe Dirt mee uit de videotheek. Zo'n typische Amerikaanse comedy die ik eerst had laten liggen. Maar nu ik erachter kwam dat Adam 'm geproduceerd had, ben ik toch nieuwsgierig geworden. Joe Dirt gaat over een redneck met het meest foute mat-kapsel ooit ("No, it's a wig!") die op zoek gaat naar zijn ouders die 'm aan de rand van de Grand Canyon zijn kwijtgeraakt. Lovely Brittany Daniel (een van de Sweet Valley High tweelingen) speelt het vriendinnetje en Kid Rock doet het weer erg goed als het jaloerse vriendje. Deze film bevat een aantal grappige scenes, is onderhoudend en heerlijk luchtig. Favoriete scene: Joe ratelt alle soorten vuurwerk op. **/half (ik moet misschien toch van dat Leonard Maltin systeem af... alle films lijken wel twee en een halve ster te krijgen)

Fresh from the videotheek: Solaris

Ai! Sommige films moet je gewoon in de bioscoop zien. Spijt als de weinige haren op m'n hoofd dat ik niet gegaan ben. Wat een lekkere filmervaring. Solaris is de remake van de Russische versie van Tarkovsky naar een roman van Stanislav Lem. Die heb ik (nog) niet gezien trouwens. Dit is Science Fiction met een capital SF! SF waar het niet draait om de knopjes, de lasers en de opstandige robots. SF waarin diep filosofische kwesties aangeroerd worden, zoals in 2001 of Contact (ook favorieten van me). Steven Soderbergh maakt dus niet alleen vlotte vrolijkheid als Oceans Eleven, maar kan nu met George Clooney ook iets serieus maken, dat geen moment verveeld, constant intrigeert, schitterend is opgezet en je met chirurgische precisie meeneemt in de wereld die Solaris heet. ***/half

Terminator 3. Rise of the machines

Voorin zaal 1 Tuschinski ging een blinde man met vriendin zitten. Een beetje raar om zoiets te zien. Maar tegelijkertijd vond ik het te gek, lekker naar een film met veel lawaai gaan lijkt me inderdaad veel leuker dan naar het geneuzel van een arthouse drama te luisteren. En dat is T3, een film met veel lawaai. Met meer van hetzelfde. Met schitterende special effects waardoor je de vorige delen niet meer serieus kan gaan bekijken. Met een heuse onverwachte plotwending (ik zeg niet waar ie zit, maar hij zit er!) Maar het is ook zo'n film die je de volgende dag al bijna vergeten bent. Wat wel handig is bij het genre robotfilm is dat je acteurs niet meer nodig hebt. Of acteurs kan nemen die niet kunnen acteren ;-) Toch had de blinde man gelijk om te gaan, het knalt heerlijk in de bioscoop. **/half out of ****

Stolen Summer

Ben Affleck en Matt Damon, kopt de dvd-hoes die mijn medehuurster aangeeft groot. Ben en Matt? Getvr, daar heb ik vanavond helemaal geen zin in. Ik kijk nog eens. "Ben Affleck and Matt Damon present", staat er. Aha. Onze overgeslaagde hollywoodhelden (zij wonnen een Ocar voor, let wel, het script van Good Will Hunting) steunen jonge regisseurs. Na enig inlezen kom ik erachter dat dit een Project Greenlight-film is, een project van Miramax om nieuw talent aan de bak te helpen. Wat we krijgen is een kleine ingehouden film met 2 jongetjes die nog niet zo goed kunnen acteren in de hoofdrol. Een semi-tragisch verhaal en de worstelingen van een kind met het joodse en het katholieke geloof vormen de basis voor dit hele kleine dramaatje. Het is niet slecht, het is ook niet goed, het is dus een beetje niks. Nou weet ik weer waarom ze die namen zo groot op de hoes geplaatst hebben. */half

Punch Drunk Love

Een intrigerende titel voor een intrigerende film. Paul T. Anderson werd wereldberoemd met Boogie Nights en het meesterwerk Magnolia en iedereen keek vol verwachting uit naar zijn volgende oeuvrestuk. Het werd Punch Drunk Love met de best betaalde acteur van Hollywood in de hoofdrol: Adam Sandler. Sorry? Adam Sandler, die van flutterige comedies als mr. Deeds en Big Daddy? Ja die. Hij deed mee in een paar kleine budget films die miljarden opbrachten en kon zodoende opeens vragen wat hij maar wilde. Gelukkig speelt hij ook mee in iets intelligenters als Punch Drunk Love (wat niet wegneemt dat ik The Wedding Singer een geweldige film vind). Zo groots als Magnolia was, zo klein is deze film. Adam Sandler schittert als de meest irritante neuroot die ik ooit op het witte doek mocht aanschouwen, waardoor ik de stoelleuningen bijna uit hun voegen heb getrokken. Het verhaal is een prachtige opstapeling van irritaties, de film doet zeer arthouse aan en toch.... blijft het een Hollywood film. Ik vond 'm mooi, maar niet wereldschokkend, vandaar **/half

floresco01@hotmail.com

The Straight Story

David Lynch maakt de meest bizarre mainstream films (een contradictie I know). Ik bedoel dat bizardere films zijn makkelijk te vinden, maar die worden nooit op zo'n grote schaal uitgebracht. Daarom vind ik David fantastisch, hij weet ieders fantasie enorm te prikkelen. En hij is een enorme vakman. Dat vakmanschap bewijst hij maar weer eens in de The Straight Story, een waar gebeurd verhaal over een oude man die zijn broer gaat bezoeken en bij gebrek aan een auto de enorme afstand met een grasmaaier overbrugt. Er zitten geen nachtmerries, weirde dwergen of bloederige taferelen in deze film. Het is een heel gewoon, 'straight' verteld verhaal. Maar prachtig in beeld gebracht, boeiend en meeslepend. Een 'andere' film van deze surrealistische specialist. Een warme film die prima past bij het weer van de afgelopen dagen. ***/half

The Guru

In de serie 'vers uit de videotheek', vandaag The Guru. Een indiaase immigrant probeert het als acteur te maken in the big city en ontmoet de liefde van z'n leven... of zoiets. Een uiterst vermakelijke comedie met een Brits/Indiaas tintje, alhoewel New York de plaats van handeling is. Er wordt een mooie analogie gemaakt tussen de Bollywood-traditie en de standaard romantische comedie. De verschillen en overeenkomsten tussen deze twee stijlen zijn telkens weer schitterend door de scenes verweven. Heather Graham speelt weer eens een pornosterretje (zoals in Boogie Nights) en voor het eerst sinds lange tijd is Marisa Tomei weer eens on screen. Waar was ze toch al die tijd? Resumerend: vlotte film, leuke cast, hier en daar wat belegen grappen maar deze dvd kan met een gerust hart worden meegenomen: ***

Minority Report

Steven Spielberg is een raar mannetje. Met zijn films heeft hij al een heel scala aan thema's en onderwerpen voorbij doen komen, van slavenproblematiek tot buitenaardse wezentjes, van dino's tot robots. De man is een vakman, geen twijfel over mogelijk. Met veel precisie kan hij een verhaal vertellen, goed afgewogen in scenes en decoupage. Hij wil regelmatig z'n best doen op een verhalend shot (hier kom ik binnenkort op terug) en weet de kijker te raken. Maar de laatste tijd word ik een beetje moe van Steven. Hij blijft het zoeken in de toekomst (Jurassic Park, A.I., Minority Report) en alhoewel dat prachtige visies en gadgets oplevert, voel ik een afstand ontstaan. Bij Minority Report voelde ik me geen moment betrokken bij de hoofdpersoon, het gebeurt allemaal ver van mij vandaan. De film is prachtig geschoten, alles baadt in een scherp wit licht wat je het gevoel geeft dat de zon te hard schijnt in de toekomst. De gadgets van de toekomst zijn ook gaaf. Maar het verhaal zuigt... **/half

Must see: Valentin

Elk jaar kan er maar een film de beste zijn en de film van 2002 is Valentin. Deze film is een Nederlands/Argentijnse productie die nu net in de videotheken ligt en over 2 maanden ook te koop zal zijn. Valentingaat over Valentin, een klein schattig loensend jongetje dat bij z'n oma woont en ervan droomt ooit astronaut te worden. 'Sorry?', zult u denken. 'Is deze liefhebber van horror en actie zijn hoofd kwijtgeraakt?' Nee, maar zoals ik ooit al zei, hoesteksten zijn niet mijn sterkste kant. En daarnaast wil ik ook niet teveel verklappen om uw filmplezier te bederven. Valentin is een prachtige film, een realistisch sprookje dat ergens in de verte aan Amelie doet denken. De muziek, de settings, de acteurs, stuk voor stuk zorgen ze voor een heerlijke filmervaring. Neem voor een keertje iets van een ander aan en gaat zien die film (en als je het niks vind hoef je hier ook niet meer terug te komen, dat scheelt).

Charlie's Angels: Full Throttle

Wegens rustig op werk kon ik net naar Pathe de Munt toe om de eerste ochtendvoorstelling van Charlie's Angels te zien. Ik ga (zoals altijd) natuurlijk niets verklappen. Hooggespannen verwachtingen leiden per definitie tot tegenvallers (The Matrix Reloaded) en geen verwachtingen kunnen ultieme verrassingen opleveren (The Shawshank Redemption, die echt heel kort in de Nederlandse bioscopen heeft gedraaid en niemand een idee had hoe goed die film wel niet is). Ik schreef al over deel 1, deel 2 is natuurlijk meer van hetzelfde, veel meer van hetzelfde. Maar goed gedoseerd blijft deze trein prima op de rails staan en heb ik gelachen, me verbaasd en genoten van mooie vrouwen, actie, dubbelzinnige grappen en rare cameo's. Al met al een prima film die het eerste deel niet gaat overtreffen. ***

Gezien! Kamagurka (Toomlers)

Zo dat was lekker lachen in de Toomlers met de one-man-show van Kama (hoewel, als iemand begeleid door een pianist wordt, is het dan nog one-man?). Zijn grappen zijn dan weer absurd, dan weer plat en soms shockerend. Een goeie combinatie, want zijn prachtige Vlaamse stem en houterige mimiek zorgen dat het keer op keer werkt. De show was enorm los zand, van de ene grap naar de andere, een paar keer mensen uit het publiek pikken en echt niet aardig voor ze zijn (een jongen op handen en voeten op het podium plaatsen met een schapenvachtje op de rug en dan de "tips voor geitenneukers" gaan afwerken). Als jarenlange trouwe volgeling heb ik genoten, alhoewel het niet ultiem grappig was. Zijn grappen zijn altijd heel visueel en alhoewel er alleen maar een Belgisch manneke op het podium staat, weet hij een hele wereld voor mijn ogen te openen. Hij staat er nog een paar daagjes...

Charlie's Angels

Nee, dit gaat nog niet over Full Throttle, het tweede deel van de Angels, die ga ik morgen zien. Deze verfilming heeft het wat mij betreft allemaal: een vlot verlopend verhaal met een paar goeie wendingen, een meer dan uitstekende cast, sterke cameravoering, lekkere tongue-in-cheek humor en stoere muziek. Natuurlijk is dit een Hollywoodproduct, maar zeer geslaagd. Een hoop mensen vonden het drie keer niks, ik heb echt enorm gelachen. Sowieso is het genre niet veel vaker vertoond: de actiecomedy. De serieusheid van de originele serie is compleet losgelaten en toch weet je onderhuids dat de Angels vroeger wel professioneel en realistisch probeerden te zijn. Die combi werkt enorm op mijn lachspieren. En Bill Murray is zoals altijd immer grappig evenals de korte verschijning van Tom Greene (waar is die toch gebleven?). Deze film kun je rustig nog een paar keer terugkijken en zowel van vette actiescenes als komische actes genieten. ***/half van de ****

Abandon

Mooie meisjes worden lelijk oud. Neem nou bijvoorbeeld Alicia Silverstone. Ik zag haar laatst in Scorched (een snel gemaakte comedy die prima te doen is). Ik schrok me rot, alle charisma was verdwenen. Ok, ze was nog wel mooi, maar slechts een schim van de verschijning die ze vroeger was. En nu pak ik de film Abandon uit de videotheek mee omdat Katie Holmes daarin speelt. Katie, bekend van het vreselijke Dawsons Creek, is een lolita-achtige verschijning die veel indruk maakte als volwassener vrouw in The Gift van Sam Raimi. Nu heeft ze gekozen voor een saaie thriller met een hopeloos plot. Ze speelt een schoolmeisje, maar haar gezicht is aan het verzakken en dus is ze niet overtuigend. De film zit vol met semi-sterren (jong en zogenaamd veelbelovend) en is duidelijk een of ander investeringsvehicel. Daarmee bedoel ik, een film die puur uit winstoogmerk gemaakt is. Want niet spannend, niet origineel, niet bijzonder, maar wel gelikt inelkaar gezet. Saai vakmanschap zonder boodschap: Anderhalve *.