De Illusionist

Laat ik het kort en bondig houden. Deze film zuigt. Mooi vormgegeven dat wel, maar verder? Ja, ja, hele goeie acteurs ik weet het. Maar goocheltruuks in een film doen? Dat is alsof je Hans Kazan een goocheltruuk op Ren-je-Rot ziet doen. Nep. Niet geloofwaardig. Sowieso zie je de clou van de film al van mijlenver aankomen. En sjacherijnig dat iedereen in deze film is, ik zou het er bijna zelf ook van worden. Kortom, een desillusie...

Sin City


Zoiets heb ik nog nooooit gezien! Sin City is de perfecte stripverfilming van Frank Miller's stripserie. Net zoals in de strip is alles zwart-wit, met de nadruk op zwart en komt er af en toe een kleurtje in tevoorschijn. Wat kan ik anders zeggen dan... LEVE DE DIGITALE FILM. Ik had het gevoel naar Toy Story te kijken, maar dan met mensen van vlees en bloed en geweld met veel vlees en bloed... ok, ok, lame vergelijking, maar er blijkt zoveeeeeel mogelijk qua camerawerk in deze film dat het me soms begon te duizelen. Daarnaast een geweldige set acteurs en een werkelijk schitterend scenario. Ik verklap niks, maar dit is wel voor mij dé film van 2005. Regie: Robert 'El Mariarchi' Rodriquez en een beetje hulp van z'n maatje Quinten Tarantino Waardering: ****

Star Wars III: Revenge of the Sith

Het is over, voorbij, afgelopen, schluss! Het laatste deel, dat het derde deel van de zes delen is in de bioscopen en de hele wereld trekt en masse erheen! Gisteren was het dan eindelijk zover: de premiere. Nou had George Lucas mijn Star Wars fantasieën met die vorige nieuwe delen al aardig verpest, dus het kon alleen maar beter worden..

En beter werd het. Het blijft natuurlijk Star Wars, een soort over het paard getilde science fiction gekte waar je niet onderuit komt, met soms verbazend slecht acteerwerk, kinderachtige verhaallijnen en suffe typjes naast archetypische helden. Waarin er in de laatste drie delen nog veel mystiek rond The Force was, werd dat teniet gedaan door het meten van bloedplaatjes en ging een hoop van de magie verloren. En dat Luke Skywalker ook al niet kon acteren wist je als kind nog niet. Maar goed: die gast die Anakin speelt heeft waarschijnlijk zware acteerklassen achter de rug, want hij kwam stukken geloofwaardiger over. Daarnaast was de film non-stop actie en verhaal, waardoor ik me geen moment verveeld heb. Het thema: Liefde versus Macht wordt schitterend uitgewerkt. De speciale effecten waren weer nog beter dan ooit tevoren in de filmgeschiedenis en The Rise Of Darth Vader een onvergetelijke scene. Dat alles wordt constant lekker opgezweept door de briljante muziek van John Williams, die nu al zijn Star Wars thema's in een grote apotheose kon mixen. Een bioscoopwaardige belevenis, net geen meesterwerk want The Empire Strikes Back is en blijft natuurlijk het beste deel. Waardering: *** van de ****

Code 46



Niet te verwarren met het 2046 dat nu ook draait, is code 46. Een intrigerende science fiction film, waarbij de 'science' niet zo in beeld komt als je gewend bent. Tim Robbins is een verzekeringsagent in de toekomst, waar verzekeringen nog belangrijker zijn dan een paspoort. Hij heeft een virusje geslikt dat 'm hoogsensitief maakt en dat hem alles en iedereen in een oogopslag kan laten doorgronden. Daardoor raakt hij verwikkeld in een allesverblindende verliefdheid die de wereld op zijn kop zet. Het verhaal is eerlijk gezegd wat minder geslaagd en Tim Robbins niet op z'n plek, maar de sfeer, verbeelding en muziek maken dat weer helemaal goed. Het is een grote trip in een zeer voorstelbare en nabije toekomst, die op verschillende niveaus creatief en intrigerend is ingevuld. De vragen die je je na afloop stelt zijn relevant en de beelden van de steden en landschappen zijn bizar...omdat je ergens beseft dat ze vandaag gefilmd zijn en niet morgen. Regie in handen van Brits talent Michael Winterbottom (wonderland, 24 hour party people). Beloond met 3 van de 4 sterren.

Sssht!

Het is alweer een tijdje erg stil op HetFilmt, vandaar de volgende vraag aan u. Welke film wilt u hier gerecenseerd zien? Benieuwd naar mijn mening over een favoriet van uw kant? Of benieuwd of u wel of niet de bios in moet duiken voor die ene nieuwe film? Vraagt het en ik antwoord (invullen bij de 'comments' hierboven).

The Ladykillers



Joel en Ethan Coen stonden aan de wieg van mijn onverzadigbare filmhonger. Zij voedden mij met films zo anders, zo prachtig, dat ik sindsdien altijd op zoek ben naar iets wat hun originaliteit kan benaderen. Meestal begreep ik de films geeneens de eerste keer en kwam ik er pas na vele keren kijken achter wat me allemaal voorgeschoteld werd. Van de heruitgevonden film noir (Blood Simple) tot de nergens op lijkende comedy (Raising Arizona) tot de vreemde intriges van gangsters (Millers Crossing). Maar de laatste twee films van de broers stellen me enigszins teleur (Intolerable Cruelty en The Ladykillers). Ok, Tom Hanks heeft een schitterende rol als de glijerige Southerner en zijn monologen zijn stuk voor stuk om in te lijsten. Dat was ook al het geval bij de dialogen van George Clooney en Catherine Zeta Jones. Waarom het dan zo tegenvalt? Gedeeltelijk vanwege een gemis aan visuele flair die ik van ze gewend ben. Maar ook omdat het zo ont-zet-tend Amerikaans is. Hun hang naar het verbeelden van Amerikaanse cultuur zit in al hun films, maar bereikt hier een zwaartepunt dat ik nu als dieptepunt bestempel. Misschien wel omdat ik een Europeaan ben? Waardering The Ladykillers: **½ van ****.

Closer




Nou ben ik van de stelling: film is film en toneel is toneel. Op het toneel moeten de acteurs non-stop praten, want verder is er toch niets te zien. En als we dan een film van ?het toneelstuk? gaan maken, is dat vaak een saaie bedoening. Praten, praten, praten. Daar is het celluloid niet voor uitgevonden! Maar bij Closer ben ik teruggekomen van deze stelling.

Drie redenen om naar Closer te gaan:
1. Clive Owen. Deze James Bond to be speelt de sterren van de hemel als een grove boerse dermatoloog.
2. Natalie Portman. Deze princess Amidala is zelfs in een stringetje nog overtuigend als lief onschuldig meisje? of? Geweldig spel, oscarwaardig.
3. Het verhaal. De volwassen ingewikkelde relatietouwtrekkerij wordt in ijzersterke teksten vervat en geloofwaardig neergezet door de acteurs.

Minpuntjes? Julia Roberts wordt weggevaagd door de acteerprestaties van de anderen. En het is geen film, in de zin van film. Maar daar kom ik nog wel ?s op terug. Zien dus! Waardering:***